Przybija pięć!
Pierwszą "maszyną do liczenia" była ręka. Zginany palec symbolizował liczbę, np. trzy zgięte palce oznaczały 3. można było więc oznaczyć liczby od 0 do 5.
Ręka była jednak zawodna jako "nośnik pamięci", jakoż służyła również do innych celów.
Pierwszym dobrym pomysłem było użycie małych kamieni. Zliczając przedmioty nasz prapradziad odkładał w oznaczone miejsce kamienie. Potem mógł je spokojnie przeliczyć przy pomocy ręki. Takie rozwiązanie miało wielką zaletę. Można już było wykonywać dodawanie i odejmowanie. Wadą takiego systemu było natomiast to, że liczący nigdy nie miał pewności czy dany kamień leżał w tym miejscu wcześniej, czy też został dołożony w trakcie obliczeń. Stanowiło to duży mankament, zwłaszcza w terenach kamienistych.Następnie nasz praprzodek zaczął kopać dół, do którego wrzucał policzone kamienie, ale i ten system miał wady. Doły nie były zbyt mobilne co m.in. wymusiło osiadły tryb życia.
Kość zgody
Kamienie były dobre do liczenia, ale było trzeba gdzieś te dane przechowywać. I tak oto powstał pradziad Pendrive'ów - kość. Człowiek pierwotny brał kość i kamień, za pomocą którego wydrążał małe rowki.
W ten sposób zapisywał dane i mógł następnego dnia policzyć ile upolował wczoraj zwierzyny, nie bojąc się, że popełni błędy w obliczeniach.
Kość z Inshago, przedstawiona na rysunku, pochodzi sprzed 20 tysięcy lat. Została znaleziona w źródłach Nilu.
Pierwsze liczydła
3000 lat temu w Babilonii pojawiło się liczydło. Był to "abacus", który można uważać za pierwszy prymitywny komputer.
Był uznawany za pierwszą "maszynę" liczącą.Maszyna wynaleziona w starożytności składała się z niewielkiej płytki podzielonej na kilka sektorów. W doskonalszych modelach w każdym sektorze znajdowało się kilka wyżłobień. Liczba wyżłobień była taka, jak podstawa liczbowego systemu pozycyjnego używanego na danym obszarze (np, szesnastkowy). Dodatkowymi elementami abaku były niewielkie kamyczki. W miarę rozwoju techniki wytwarzania materiał, z którego tworzono abak, zmieniał się.
Początkowo płytka wykonana była z drewna.
Później stosowano specjalnie wypalane płytki ceramiczne, a kamyczki zastępowano kulkami z wypalonej gliny.W starożytnym Rzymie abacus wytwarzano z brązu.
Szczegółowe badania wykazały, że w początkowym okresie próbowano używać tabliczek kamiennych pokrytych warstwą kurzu. Zamiast kamyczków dane na taki abak nanoszono palcem ścierając kurz.
Pierwszym dobrym pomysłem było użycie małych kamieni. Zliczając przedmioty nasz prapradziad odkładał w oznaczone miejsce kamienie. Potem mógł je spokojnie przeliczyć przy pomocy ręki. Takie rozwiązanie miało wielką zaletę. Można już było wykonywać dodawanie i odejmowanie. Wadą takiego systemu było natomiast to, że liczący nigdy nie miał pewności czy dany kamień leżał w tym miejscu wcześniej, czy też został dołożony w trakcie obliczeń. Stanowiło to duży mankament, zwłaszcza w terenach kamienistych.
Następnie nasz praprzodek zaczął kopać dół, do którego wrzucał policzone kamienie, ale i ten system miał wady. Doły nie były zbyt mobilne co m.in. wymusiło osiadły tryb życia.
Kość zgody
W ten sposób zapisywał dane i mógł następnego dnia policzyć ile upolował wczoraj zwierzyny, nie bojąc się, że popełni błędy w obliczeniach.
Kość z Inshago, przedstawiona na rysunku, pochodzi sprzed 20 tysięcy lat. Została znaleziona w źródłach Nilu.
Kamienie były dobre do liczenia, ale było trzeba gdzieś te dane przechowywać. I tak oto powstał pradziad Pendrive'ów - kość. Człowiek pierwotny brał kość i kamień, za pomocą którego wydrążał małe rowki.
W ten sposób zapisywał dane i mógł następnego dnia policzyć ile upolował wczoraj zwierzyny, nie bojąc się, że popełni błędy w obliczeniach.Kość z Inshago, przedstawiona na rysunku, pochodzi sprzed 20 tysięcy lat. Została znaleziona w źródłach Nilu.
Pierwsze liczydła
3000 lat temu w Babilonii pojawiło się liczydło. Był to "abacus", który można uważać za pierwszy prymitywny komputer. Był uznawany za pierwszą "maszynę" liczącą.Maszyna wynaleziona w starożytności składała się z niewielkiej płytki podzielonej na kilka sektorów. W doskonalszych modelach w każdym sektorze znajdowało się kilka wyżłobień. Liczba wyżłobień była taka, jak podstawa liczbowego systemu pozycyjnego używanego na danym obszarze (np, szesnastkowy). Dodatkowymi elementami abaku były niewielkie kamyczki. W miarę rozwoju techniki wytwarzania materiał, z którego tworzono abak, zmieniał się.
Początkowo płytka wykonana była z drewna.
Później stosowano specjalnie wypalane płytki ceramiczne, a kamyczki zastępowano kulkami z wypalonej gliny.W starożytnym Rzymie abacus wytwarzano z brązu.
Szczegółowe badania wykazały, że w początkowym okresie próbowano używać tabliczek kamiennych pokrytych warstwą kurzu. Zamiast kamyczków dane na taki abak nanoszono palcem ścierając kurz.
