Mając 18 lat Błażej Pascal rozpoczął projektowanie maszyny, która miała pomóc jego ojcu w rachunkach. Po dwóch latach pracy, tj. 1642 roku, zaprezentował Pascalinę. Umiała ona dodawać i odejmować liczby ośmiocyfrowe. W ciągu 5 kolejnych lat Pascal zbudował jeszcze 15 takich "kalkulatorów".
Maszyna Pascala składała się z rzędu kół zębatych, z których każde posiadało 10 zębów ponumerowanych kolejnymi cyframi od 0 do 9.
W pozycji wyjściowej w okienku służącym do odczytu nastawionej liczby widoczna jest cyfra 0. Jeśli chcemy wprowadzić jakąś liczbę ,np. 3 to obracamy koło o 3 ząbki. Gdy do liczby 3 zechcemy dodać przykładowo 2, to koło należy obrócić w tym samym kierunku jeszcze o 2 zęby.
W okienku kontrolnym ukaże sie wtedy cyfra 5.
Przypuśćmy, że do liczby 5 chcemy dodać jeszcze 5. Obrócimy w tym celu koło cyfrowe o 5 w prawo. Wówczas w okeinku kontrolnym koła cyfrowego liczącego jednostki ukaże się cyfra 0, ale jednocześnie sąsiednie z lewej koło cyfrowe zostanie obrócone o 1 ząbek i w okienkach kontrolnych obu kół cyfrowych ukaże się liczba 10. Przenoszenie jednostki na koło cyfrowe znajdujące się z lewej strony następowało w sumatorze Pascala zawsze, gdy sąsiednie z prawej koło zębate przechodziło ze stanu 9 do 0, a więc gdy dokonało pełnego obrotu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz