Z2, Z3 oraz Z4

   W kolejnych latach powstawały udoskonalone wersje komputera "Z". 

(Z2). Komputer "1" był dość zawodny, więc Konrad Zuse zbudował Z2., jak jego poprzednik, ale konstruktor zastosował w nim 800 przekaźników telefonicznych zamiast metalowych arkuszy.
Posiadał on taką samą pamięć

Jednostka arytmetyczna Z2 działała na 16-bitowych liczbach stałoprzecinkowych, ponieważ wynalazca chciał przetestować niezawodność przekaźników przy wykonywaniu obliczeń arytmetycznych. Niestety, fotografie i plany Z2 uległy zniszczeniu podczas alianckich nalotów bombowych.

(Z3)Przekaźniki zastosowane w Z2 okazał się niezawodne i Zuse ponownie je wykorzystał, tym razem w Komputerze Z3.

   Wspomagany przez innych ludzi i dotacje rządowe, w latach 1939-1941, Konrad stworzył Z3 w Methfesselstraße 7 w       Berlin-Kreuzberg. Udowodnił, że maszyna potrafi rozwiązywać bardzo złoże obliczenia

Konrad Zuse odbudował komputer Z3 w latach pomiędzy 1960 a 1961 w celu zademonstrowania działania tej maszyny, co miało uzasadnić jego patenty i pokazać światu dzieło jego życia. Tak jak swój pierwowzór odbudowany komputer Z3 skonstruowany został w całości z przekaźników. Pamięć Z3 (64 słowa po 22 bity każde) jest widoczna po stronie lewej na Fot.25. Konsola znajduje się z przodu, natomiast zmiennoprzecinkowa jednostka arytmetyki dwójkowej pojawia się po prawej stronie. Komputer Z3 mierzył około pięć metrów długości, dwa metry wysokości i 80 centymetrów grubości.

   Opracowany w latach 1943 - 1945 Z4 miał być z założenia produkowany seryjnie w 1000 sztukach, ale wojna i liczne bombardowania uniemożliwiły wykonanie tego śmiałego planu.
   Konrad Zuse uciekł z Berlina wraz ze swoją żoną i nieukończonym Z4.
Podczas transportu komputer został uszkodzony. W okresie od 1945 do1947 nie można było w żaden sposób odrestaurować uszkodzonego Z4. Konrad Zuse wykorzystywał nawet puszki po konserwach otrzymane od aliantów do naprawy elementów mechanicznej pamięci komputera Z4.
   W 1948 Eduard Stiefel z ETH-Zürich chciał założyć nowy instytut dla Matematyki Stosowanej. Deklarowanym celem Stiefela było rozwinięcie metod analizy numerycznej. W związku z tym poszukiwał on sposobu uzyskania dostępu do mocy obliczeniowej przewyższającej poziom osiągalny przez proste kalkulatory biurkowe. W celu poznania poziomu komputeryzacji w USA i Anglii,
wysłał tam Heinza Rutishausera i Ambrosa Speisera.
W 1949 roku Stiefel został poinformowany o Z4. Pojechał więc do Konrada i odkupił komputer. I tak Z4 trafił do ETH-Zürich.